Wil je deze video zien? Stuur me een bericht, dan zend ik je het wachtwoord toe.
wij (dachten te) moeten – video 4 (2016)
15.08.2016 – 20:25
Wil je deze video zien? Stuur me een bericht, dan zend ik je het wachtwoord toe.
wij (dachten te) moeten – video 3 (2016)
27.07.2016 – 16:00
Wil je deze video zien? Stuur me een bericht, dan zend ik je het wachtwoord toe.
wij (dachten te) moeten – video 2 (2016)
27.07.2016 – 15:59
Wil je deze video zien? Stuur me een bericht, dan zend ik je het wachtwoord toe.
wij (dachten te) moeten – video 1 (2016)
27.07.2016 – 15:55
Wil je deze video zien? Stuur me een bericht, dan zend ik je het wachtwoord toe.
Een greep 0070
29.05.2016 – 23:02
Daar was ik weer. Twaalf uur ’s nachts, thuisthuis in Sliedrecht. read more
Een beeldesseej
4.03.2016 – 22:04
Een beeldesseej
27.01.2016 – 00:58
De charme van mislukte foto’s en hoe je nog precies wist wat je eigenlijk zou moeten zien. Op de foto in je hoofd. Hoe herinneringen blijven kleven aan – en horen bij – de foto, het moment van toen.
Een beeldesseej
12.12.2015 – 14:01
Lissabon is een stad vol leven, ook op het gebied van kunst en cultuur. read more
Dat wat ik gezegd moet hebben (001)
17.10.2015 – 00:15
Het was toen we met z’n alle in de auto zaten naar Frankrijk, mijn ouders, mijn broertjes, mijn zusje en ik. Ik had een stapeltje Volkskrant Magazines opgespaard en die kon ik nu fijn lezen. read more
Een greep 0065
15.10.2015 – 09:33
Het is weer deze tijd van het jaar. Ik heb het koud. En ik wil niet uit m’n bed.
Een greep 0060
4.10.2015 – 22:11
Gisteren heb ik mijn band geplakt. Het laatste stukje band wilde niet goed, dus papa belde me op om het uit te leggen – via Whatsapp ging het niet zo makkelijk. Misschien dat fietsen wel beter was voor mijn hoofd. Mirjam zei ooit: ‘jouw hoofd heeft ook tijd nodig om te renderen’.
Een greep 0059
4.10.2015 – 22:08
Dingen bleven hangen in mijn hoofd. Ga eens wat doen, joh. Ik wilde bijna tikken naar mezelf: ‘zit niet zo stil!’. Maar ik zit nooit stil, dat wist ik zelf ook wel. Focussen, meer focussen op wat ik wilde. Dat moest het dan maar zijn…
Een greep 0057
4.10.2015 – 21:59
Op blote voeten rennen door mijn kamer, mijn huis. Ik was ineens vaker thuis en het voelde fijn, als de zon dan zo scheen door mijn grote hoge ramen. Het was zo’n ochtend.
Een greep 0056
4.10.2015 – 21:59
Ik heb twee blaadjes tekst in mijn kamer hangen, gescheurd uit een Volkskrant Magazine van 21 juni 2014. Ze hebben al een verhuizing overleefd, er is alleen een hoekje afgescheurd, omdat mama dacht dat ze ‘m wel gebruiken kon voor om een bord. ‘Deze man kon glunderen als een kind’. Ik weet nog dat ik het verhaal las en er tranen van kreeg. Over dat je moet doen wat goed voelt en geen spijt moet hebben. Ik zit er wel eens een beetje mee in m’n buik. Want je moet dingen ook rust kunnen geven – en tijd.
Een greep 0055
22.09.2015 – 12:24
Ze ging zo langzaamaan haar eigen weg. Met haar eigen dingen en doen en laten. Kijk haar eens!
Een greep 0054
21.09.2015 – 13:19
Over hoe je ineens meer jezelf ziet, omdat je ergens anders bent. Omdat je merkt dat jezelf zijn ineens niet klopt in de situatie. Omdat de anderen anders zijn.
Een greep 0051
19.09.2015 – 22:24
Over hoe de appel kreunde en kraakte, telkens wanneer zij een hap nam – tijdens de les. De les waarin de meneer alsmaar praatte en ons niet uitpraten liet. Ik zeg ‘de meneer’, maar het voelde ook echt middelbare school, even terug in de tijd. In een lokaal, aan een tafel en op een stoel, kijkend naar een bord, druk pennend in mijn notitieblok. Denkend aan die appel. En aan hoe de meneer van jaren terug, toen ik jonger was, gezegd zou hebben dat je een appel eten maar deed in je pauze.
Een greep 0050
19.09.2015 – 22:02
Ik sprak laatst met een kunstenaar. We praatten over de zoektocht naar bestaansrecht, waarom het logisch is dat we kunst (willen, misschien wel moeten) maken. read more
Een greep 0049
31.05.2015 – 23:30
In de tram, bij het raam, middag.
Ik zag een meisje, helemaal in het zwart. Zo liep ze langs, in een langzame pas, met haar been een beetje moeilijk. Alsof er iets was. read more
Een greep 0048
31.05.2015 – 23:16
Ze wilde alles absorberen. Elke minuut, elke seconde. Alles was magisch. Alles was heilig.
Een greep 0047
24.05.2015 – 09:42
Ik realiseerde me – door wat hij zei, wat hij vertelde, wat hij zong – dat het hebben van een kind zo groots zijn moet.
Een greep 0045
16.04.2015 – 14:24
Ruim een jaar later sta ik er weer. Niet in het echt, maar in mijn hoofd. Ik weet nog hoe klein ik me voelde. Klein en nietig. read more
Een greep 0041
15.04.2015 – 09:49
Ze speelden spelletjes met de wereld. Stuk voor stuk. En niemand die er iets van zei. Niemand die het lef had. Op een enkeling na.
Een greep 0040
12.04.2015 – 18:32
Toen ik jou zag, wist ik dat alles goed zou komen. Niet met jou. Niet met ons. Met mij.
Een greep 0039
30.11.2014 – 17:01
Ik verzamel geluksmomenten. Niet van of voor mezelf, maar van de ander. En voor de ander.
Een greep 0037
24.11.2014 – 13:29
Dat is zo fijn aan het leven. Eigenlijk kun je gewoon doen wat je wilt. read more
Een greep 0036
19.11.2014 – 19:42
Het is wel een leuk idee dat er zomaar dingen zouden kunnen gebeuren die niemand dan heeft bedacht. Dat de hele wereld dan steil achterover valt, omdat niemand dat had zien aankomen.
Een greep 0035
19.11.2014 – 10:28
In de trein zijn ontelbaar veel verhalen
Net als op school
Net als op straat read more
Een greep 0033
18.11.2014 – 15:01
Ik dacht vaak
dat ik alles doen moest
overal zijn moest
en faalde wanneer het mislukte. read more
Een greep 0031
18.11.2014 – 14:33
Alle verhalen / die ik ooit bedacht / in mijn hoofd / waar zouden die nu zijn?
Een greep 0030
27.04.2014 – 12:13
Er viel een cadeautje uit de lucht. Zomaar, onverwacht. De vraag overviel me niet. Ik vond het alleen maar heel erg leuk. “Vertel me meer over wat je denkt en voelt.” 0030
Een greep 0029
24.03.2014 – 21:18
Ze groette me zomaar, uit het niets. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. En dat was het ook, wat mij betreft. We lachten naar elkaar. Een scheut van blijheid schoot door me heen. Ook zomaar.
Een greep 0027
13.03.2014 – 22:24
Mijn gevoel zei dat het goed zou komen. Mijn gevoel had wel vaker goed gezeten, dus ik hoopte dat ze ook deze keer weer goed zou zitten. We zouden het wel weer zien. Later.
Een greep 0024
9.03.2014 – 13:46
Het was donker en mistig. Alleen de sterren en de maan waren te zien. Het was zo mooi. Toen ik bij de zee was aangekomen, haalde ik diep adem. Ik keek omhoog. Het was prachtig. Mocht het altijd maar zo zijn.
IK 0001
8.03.2014 – 11:35
Salut. Voluit: Anna Brigitta Rooswinkel, maar meestal gewoon Brit.
Mail me: info [at] britrooswinkel . nl
Een greep 0023
5.03.2014 – 23:12
Soms vergeet ik gewoon hoe mooi de wereld kan zijn. Dan ben ik het echt gewoon even vergeten. Totdat er dan een avond komt waarop ik met Mijn Vrienden, Mijn Fijne Vrienden, door de donkere nacht van Texel fiets. En dat de sterren dan hoog aan de lucht staan te schitteren en alles mooi lijkt te zijn. De bomen langs de weg, het water van de zee, het zand van het strand en de stemmen van Mijn Vrienden.
Een greep 0018
26.02.2014 – 15:31
Ik zette het raam een stukje open. Het moment leek even stil te staan.
Een greep 0017
26.02.2014 – 14:48
“Ooit, Brit, ooit ga ik naar het conservatorium. Al ben ik tachtig! Ooit ga ik dat doen!”
Een greep 0015
26.02.2014 – 14:39
Loes heeft honger. Ze weet niet waarom. Haar stofwisseling gaat wel heel snel, dus misschien dat het daardoor komt.
Een greep 0014
24.02.2014 – 22:06
In de trein heb je tijd om over alles na te denken. Dan valt alles op zijn plek. Of stapt het uit zijn plek.
Een greep 0012
24.02.2014 – 21:35
Ik dacht aan die ene keer dat Iemand me iets vertelde. Iemand zei: read more
Een greep 0011
24.02.2014 – 20:25
Ik heb een boek – eigenlijk heb ik er heel veel -, maar dit boek is heel speciaal.
Een greep 0010
24.02.2014 – 16:16
Ik keek naar de groene stoeltjes. De gordijnen waren mooi wit geweest. read more
Een greep 0007
23.02.2014 – 20:05
Ik dacht aan een paar zomers terug, toen het zo warm was dat we zelfs ’s nachts nog in onze korte broek konden lopen.
Een greep 0006
23.02.2014 – 18:05
Vlak voordat ik de deur uit wilde lopen, bedacht ik me. Ik stond even stil, met mijn hand rustend op de vergulde deurklink. Ik dacht aan de avond die aan deze dag vooraf was gegaan. Het was een gure avond geweest, met een maan die bijna vol aan de lucht stond en de sterren fonkelend in het donker. Het was mijn laatste avond daar geweest. Die ochtend had ik nog even voor het huis gestaan en omhoog gekeken. Het was een fijn huis geweest.
Een greep 0005
23.02.2014 – 16:01
“Gooi alles in de hoek, onder het bed en in de kast. Dan zie je er niets meer van.”
Een greep 0004
22.02.2014 – 23:05
En ik zei: “Nou, ik ga”. Er werd gefluisterd, om me heen. Toen ik opstond, werd het stil. Doodstil. Ik keek even om me heen. Ze keken terug, maar het deed me niets. Ik schoof mijn stoel naar achteren, pakte mijn camera en mijn tas, schoof mijn stoel weer aan, dronk het laatste slokje uit het champagneglas op en verliet de zaal.
Een greep 0003
22.02.2014 – 21:08
De zon scheen door het raam en ik zag stofjes zweven door de lucht. Mijn vader riep dat we gingen eten. Ik keek nog even naar de bomen buiten en neuriede een lied. Ik lachte en sloot voor een moment mijn ogen.
Een greep 0002
22.02.2014 – 15:05
Als het afscheid / van het einde / en de groet / naar een nieuw begin.
Een greep 0001
22.02.2014 – 15:03
Het geluid was oud en vulde meer dan het zei. Het klonk nog na in de stilte. De woorden vloeiden voort, maar zeiden minder dan het niets. De lucht werd grauw en grauwer en het gras bleef nat. Het voelde koud.